Alles went!

En daar hing ik dan. Met mijn gezicht, groot, in de supermarkt. “Je wilde dit toch zelf?”, zeiden de mannen thuis. Ja, ik wilde dit zelf.

Ik was al 28 toen ik psychologie ging studeren. Met in mijn hart het ideaal van een eigen praktijk waar ik met mensen samen ging kijken hoe het beter kon. En door de jaren ging ik mee in de stroom. Studeren, stage, onderzoek, werken, opleidingen, solliciteren naar de GZ-plek (een vervolgopleiding voor psychologen).

En die plek krijgen lukte steeds maar niet, tot mijn grote verdriet en frustratie. Ik werd steeds onzekerder over mijn kunnen en dacht er uiteindelijk zelfs over om te stoppen als psycholoog.

Totdat ik in een nieuwe omgeving kwam en merkte dat er helemaal niets mis met me was! Door een buurvrouw werd ik op het pad gezet om te gaan zzp-en en toen werd mijn droom weer wakker. Een eigen praktijk!

“Ik kwam er al snel achter dat ik ook uit een ander vaatje moest gaan leren tappen.”

Want ook al had ik veel ervaring als psycholoog, ik had van ondernemen nog niet veel kaas gegeten. Website bouwen, Btw-aangifte, KvK, reviews, nieuwsbrief, marketing, sales, doelgroep, USP, lanceren, social media, enzovoorts enzovoorts. It has been a bumpy ride dit afgelopen jaar. En het meeste staat er nu of staat in de steigers.

Dus nu gaat het de wereld in. Met mijn gezicht op sociale media. Met deze nieuwsbrief. En met een lezing in de Flexbieb van Amsterdam-IJburg. Daar wordt promotie voor gemaakt. En dus hing ik zomaar ineens met mijn hoofd in de buurtsupermarkt. Slik!

Want het meest veilige zou natuurlijk zijn dat ik voor anderen zou blijven werken, dat ik mezelf niet op de foto zou zetten en dat ik geen uitingen zou doen of promotie zou maken waar mensen iets van kunnen vinden. Maar als ik iets anders wil, zal ik buiten mijn comfortzone moeten gaan. Boven het maaiveld uit.

Dus daar hang ik. Met mijn gezicht, groot, in de supermarkt. Omdat ik dat er zelf voor over heb dat mensen me kunnen vinden, weten dat ik er ben en wie ik ben.

En weet je? Het went. Het went om mijn eigen foto te gebruiken. Het went dat ik daar hang. Het is al bijna binnen mijn comfortzone.

Volgende week laat ik jullie het vervolg van buiten mijn comfortzone zien.

En jij? Hoe ga jij daar mee om? Daag je jezelf uit? Of is het voelen van de spanning voor jou juist een teken om zo snel mogelijk naar veiligheid te gaan?

Bij trauma wordt je comfortzone vaak zelfs steeds kleiner. Je krijgt steeds meer dingen die je trauma triggeren en die je dus ook weer moet vermijden.

Terwijl je verlangen naar ontwikkeling en naar avonturen niet verminderd is.

En dat voelt als vastzitten in je leven. Je kunt niet vooruit en niet achteruit.

Wil je met mij kijken of we jou kunnen laten wennen aan een grotere zone waarin jij je comfortabel voelt? Stuur dan een bericht, dan kunnen we het daar over hebben.

 

Kom je ook? Lezing in de Flexbieb over PTSS
Datum: Dinsdag 19 december om 20.00 uur
Locatie: Talbotstraat 46 in Amsterdam